w szpitalu dorobiłam się drugiej dziury w nodze, coby było symetrycznie. we wtorek wypuścili mnie na wolność - teraz muszę sobie z nią jakoś radzić. kubex jest lekarstwem na prawie całe zło.
teraz pozostaje czekać, aż wszystko się zrośnie i znów podążę tam, gdzie niebo styka się z ziemią, a własny cień pada na, rozwieszony pod stopami, pułap chmur.
czwartek, 19 lutego 2009
sobota, 14 lutego 2009
wroclaw
Dwa ponizsze posty zostaly spisane przeze mnie w szpitalu. Asiek mi dyktowala swoje mysli zapisane na karteczkach a ja robilem za sekretarynke. wiec wyjazd zakonczyl sie dzisiaj, ok godz 11 rano bylismy na lotnisku wroclawskim. tyle na teraz, pewno jeszcze cos napisze :)
13.02.2009 Wezee Airport
Od 20 godzin kiblujemy na lotnisku Wezer w Dusseldorfie. Do odlotu naszego samolotu (do Wro) zostalo jeszcze 13 godzin. Rozłożyliśmy karimaty pod przeszklona sciana i czekamy. To pierwsze miejsce „cywilizowanej europy” na które trafiliśmy po opuszczeniu „dzikiej Afryki”. Roznica ogromna. Ludzie są tu jacys smutni i panuje ogolna znieczulica. Moja noga zle zniosła zmiany cisnienia podczas lotu, i na terminalu dosłownie wilam się z bolu. Nikt się tym nie zainteresowal. Nikt nie spytal, co się stalo i czy nie potrzebujemy pomocy. Pewnie uznali nas za pare narkomanow na glodzie. W Maroku taka sytuacja bylaby nie do pomyslenia. Od razu kilku obcych ludzi prześcigało by się w propozycjach pomocy.
12.02.2009 Pociąg do Marrakeszu
dworzec w casablance
dworzec w marrakeszu
Pociag relacji Fes – Marrakesz przez casablanke standardem nie odbiega od naszych pospiechow. Dworzec zadbany, nowoczesny, obsluga zna jezyk angielski. Ruszamy. Po obu stronach torow zielono. Sady, pola uprawne i laki; na których pasa się kozy, owce i osiołki. Przyjemny krajobraz. Ostatnie godziny w Maroko, zal jest opuszczac to miejsce, spodobalo mi się tu. Już mysle nad kolejna wyprawa. Tym razem w atlas wysoki. Najlepsza pora wydaje się przelom października/listopada, gdy pora upałów i turystow znacznie straci na sile.
Ten wyjazd nie przebiegl dokladnie tak jak sobie wyobrażaliśmy, ale dal nam pewne doświadczenie i przybliżył specyfike tego kraju i jego mieszkańców. Niewiele zwiedziliśmy, za to sporo rozmawialiśmy z ludzmi. Marokańczycy są bardzo otwarci, latwo nawiązują znajomości i chetnie sluza dobra rada, przestroga, czy zwyczajna i niezwyczajna opowieścią. Arabski, jak większość jezykow, ma kilka odmian – dialektow, nazywanych tu Berberami. Na polnocy (wybrzeże morza śródziemnego – morze, gory, Nador) jest to rif Barber. Na południu od agadiru (wybrzeże atlantyckie) uzywa się jezyka sousi. W centralnym Maroko stosowana jest odmiana gorali z atlasu, a na południu – saharyjska. W większych miastach; miedzy innymi w Casie, można usłyszeć każdy z barberow. Jezyk zdradza miejsce pochodzenia. Przybysze posługujący się rifem nie są dobrze postrzegani. Panuje ogolne przekonanie, ze polnoc to ostoja narkomanow, dilerow i gangsterow. Twierdzenie to nie jest bezpodstawne. To wlasnie tam, na obszarze ar-rif, choduje się haszysz na wielka skale. Większość przemyconego pozniej, miedzy innymi na europejski rynek, marokańskiego narkotyku pochodzi wlasnie stad. \
Musimy wyglądać malo okazale. Ja z trudnością poruszajaca się na jednej nodze, qubex i tak watlej budowy, teraz konsumujący ostatni przydzial suchego chleba. Towarzysz podrozy z przedzialu dosłownie pod nos wetknął nam babeczki i energetyzujacy jogurt.
Nie jest to pierwsza taka sytuacja. Kilka dni temu, gdy siedzieliśmy przed kafejka internetowa, czekając na jej otwarcie, śniadoskóry przechodzen wręczył nam 10 dirhamow, żebyśmy mieli na godzine surfowania w droższym, ale czynnym punkcie. Przyjaciel Araba, u którego kupiłam Kapisz (rodzaj ubrania), oprocz marokańskiej whiskey (bardzo slodka herbata z mieta) wieczacej udana transakcje, przyniosl mi laske; mówiąc, ze zwroce ja jak będziemy wyjeżdżać. Podziękowałam, bo qubex jest najlepsza laska. Tacy tu wlasnie są ludzie. I co najważniejsze; nie ma dla nich rzeczy niemożliwych. Każdy ma przyjaciela, który ma przyjaciela, ten ma kolejnych przyjaciol i ktorys z nich na pewno będzie miał rzecz, jakiej potrzebujemy. Ta misterna siec zależności i specjalizacji bardzo dobrze tu funkcjonuje.
Moje uziemienie, oprocz bolu i trudności jakie przyspozylo, mialo tez dobre strony. Przez to ze prawie nie opuszczaliśmy „naszej” Mediny, wczuliśmy się w jej specyficzny rytm. Jest tu wszystko, czego do zycia potrzeba: sklepy, bary, hotele, podstawowe punkty usługowe (fryzjer, szewc, pralnia). A jeśli nawet czegos nie ma; no problem, zaraz się załatwi. W dzien Zycie to czy się na uliczkach, wieczorem przenosi się do barow, gdzie meszczyzni oglądają mecze pilkarskie lub po prostu gawędzą, przy marokańskiej whiskey. Na placu przed naszym hotelem, było kilka straganow z pieczywem, woda i owocami, a wiec artykolami pierwszej potrzeby. Wieczorem zjawiala się babuszka, z garem goracej, pysznej harirry. Na jedna porcje składała się: miska pozywnej zupy, obtoczone w przyprawach gotowane jajko i maly chleb lub kilka fig. Solidny posiłek za 4,5 dirhama (1 dh = 0,4 pln).
.jpg)
Zadziwil mnie poziom wiedzy Arabow na temat historii polski i europy. Przeciętny sprzedawca na miejskim bazarze doskonale orientowal się gdzie lezy polska, używał podstawowych zwrotow, typu: dzien dobry, jak się masz, na zdrowie. Znal drugowojenne losy naszego kraju, pozniejsze czasy komunizmu i osobe odpowiedzialna za jego upadek; Walesa ma tu wielkie uznanie. Co poniektórzy kojarzyli Bonka, Lato i wyniki meczy futbolowych sprzed lat. Młodsi ubóstwiali Dode (Sic!).
.jpg)
dworzec w marrakeszu
Pociag relacji Fes – Marrakesz przez casablanke standardem nie odbiega od naszych pospiechow. Dworzec zadbany, nowoczesny, obsluga zna jezyk angielski. Ruszamy. Po obu stronach torow zielono. Sady, pola uprawne i laki; na których pasa się kozy, owce i osiołki. Przyjemny krajobraz. Ostatnie godziny w Maroko, zal jest opuszczac to miejsce, spodobalo mi się tu. Już mysle nad kolejna wyprawa. Tym razem w atlas wysoki. Najlepsza pora wydaje się przelom października/listopada, gdy pora upałów i turystow znacznie straci na sile.
Ten wyjazd nie przebiegl dokladnie tak jak sobie wyobrażaliśmy, ale dal nam pewne doświadczenie i przybliżył specyfike tego kraju i jego mieszkańców. Niewiele zwiedziliśmy, za to sporo rozmawialiśmy z ludzmi. Marokańczycy są bardzo otwarci, latwo nawiązują znajomości i chetnie sluza dobra rada, przestroga, czy zwyczajna i niezwyczajna opowieścią. Arabski, jak większość jezykow, ma kilka odmian – dialektow, nazywanych tu Berberami. Na polnocy (wybrzeże morza śródziemnego – morze, gory, Nador) jest to rif Barber. Na południu od agadiru (wybrzeże atlantyckie) uzywa się jezyka sousi. W centralnym Maroko stosowana jest odmiana gorali z atlasu, a na południu – saharyjska. W większych miastach; miedzy innymi w Casie, można usłyszeć każdy z barberow. Jezyk zdradza miejsce pochodzenia. Przybysze posługujący się rifem nie są dobrze postrzegani. Panuje ogolne przekonanie, ze polnoc to ostoja narkomanow, dilerow i gangsterow. Twierdzenie to nie jest bezpodstawne. To wlasnie tam, na obszarze ar-rif, choduje się haszysz na wielka skale. Większość przemyconego pozniej, miedzy innymi na europejski rynek, marokańskiego narkotyku pochodzi wlasnie stad. \
Musimy wyglądać malo okazale. Ja z trudnością poruszajaca się na jednej nodze, qubex i tak watlej budowy, teraz konsumujący ostatni przydzial suchego chleba. Towarzysz podrozy z przedzialu dosłownie pod nos wetknął nam babeczki i energetyzujacy jogurt.
Nie jest to pierwsza taka sytuacja. Kilka dni temu, gdy siedzieliśmy przed kafejka internetowa, czekając na jej otwarcie, śniadoskóry przechodzen wręczył nam 10 dirhamow, żebyśmy mieli na godzine surfowania w droższym, ale czynnym punkcie. Przyjaciel Araba, u którego kupiłam Kapisz (rodzaj ubrania), oprocz marokańskiej whiskey (bardzo slodka herbata z mieta) wieczacej udana transakcje, przyniosl mi laske; mówiąc, ze zwroce ja jak będziemy wyjeżdżać. Podziękowałam, bo qubex jest najlepsza laska. Tacy tu wlasnie są ludzie. I co najważniejsze; nie ma dla nich rzeczy niemożliwych. Każdy ma przyjaciela, który ma przyjaciela, ten ma kolejnych przyjaciol i ktorys z nich na pewno będzie miał rzecz, jakiej potrzebujemy. Ta misterna siec zależności i specjalizacji bardzo dobrze tu funkcjonuje.
Moje uziemienie, oprocz bolu i trudności jakie przyspozylo, mialo tez dobre strony. Przez to ze prawie nie opuszczaliśmy „naszej” Mediny, wczuliśmy się w jej specyficzny rytm. Jest tu wszystko, czego do zycia potrzeba: sklepy, bary, hotele, podstawowe punkty usługowe (fryzjer, szewc, pralnia). A jeśli nawet czegos nie ma; no problem, zaraz się załatwi. W dzien Zycie to czy się na uliczkach, wieczorem przenosi się do barow, gdzie meszczyzni oglądają mecze pilkarskie lub po prostu gawędzą, przy marokańskiej whiskey. Na placu przed naszym hotelem, było kilka straganow z pieczywem, woda i owocami, a wiec artykolami pierwszej potrzeby. Wieczorem zjawiala się babuszka, z garem goracej, pysznej harirry. Na jedna porcje składała się: miska pozywnej zupy, obtoczone w przyprawach gotowane jajko i maly chleb lub kilka fig. Solidny posiłek za 4,5 dirhama (1 dh = 0,4 pln).
.jpg)
Zadziwil mnie poziom wiedzy Arabow na temat historii polski i europy. Przeciętny sprzedawca na miejskim bazarze doskonale orientowal się gdzie lezy polska, używał podstawowych zwrotow, typu: dzien dobry, jak się masz, na zdrowie. Znal drugowojenne losy naszego kraju, pozniejsze czasy komunizmu i osobe odpowiedzialna za jego upadek; Walesa ma tu wielkie uznanie. Co poniektórzy kojarzyli Bonka, Lato i wyniki meczy futbolowych sprzed lat. Młodsi ubóstwiali Dode (Sic!).
.jpg)
poniedziałek, 9 lutego 2009
ze slonecznej casablanki
widoczki z dachu naszego hotelu
zadomowilismy sie w casablance. hotelik calkiem przyjemny i nie drogi [choc i tak musimy sie potargowac z uwagi na dlugi czas pobytu], pogoda sie ustabilizowala, wokol mili i pomocni ludzie, jednym slowem: zyc, nie umierac! glownym problemem jest tylko trudnosc w sprawnym przemieszczaniu sie. na chwile obecna wyglada to tak, ze kubex nosi mnie na barana, co sprawia, ze powoli stajemy sie tutejsza atrakcja...
wczoraj poznalismy przybysza z argentyny. szukal jakiegos lokum, wiec zaprowadzilismy go do naszego hoteliku i tak juz zostal. wieczorem wygramolilismy sie na dach i z wielka uwaga oraz kubkami kawy w dloniach obserwowalismy zycie casablanskiej mediny.
wlasnie ustalilismy plan powrotu. wyglada on mniejwiecej tak: w czwartek rano jedziemy pociagiem do marrakeszu, stamtad mamy ryanaira do dusseldorfu i...tu plan sie konczy.prawdopodobnie w sobote wbijemy sie w niemiecka kolej i przejedziemy caly kraj az do berlina [a moze nawet do szczecina] na wochenende ticket.
zadomowilismy sie w casablance. hotelik calkiem przyjemny i nie drogi [choc i tak musimy sie potargowac z uwagi na dlugi czas pobytu], pogoda sie ustabilizowala, wokol mili i pomocni ludzie, jednym slowem: zyc, nie umierac! glownym problemem jest tylko trudnosc w sprawnym przemieszczaniu sie. na chwile obecna wyglada to tak, ze kubex nosi mnie na barana, co sprawia, ze powoli stajemy sie tutejsza atrakcja...
wczoraj poznalismy przybysza z argentyny. szukal jakiegos lokum, wiec zaprowadzilismy go do naszego hoteliku i tak juz zostal. wieczorem wygramolilismy sie na dach i z wielka uwaga oraz kubkami kawy w dloniach obserwowalismy zycie casablanskiej mediny.
wlasnie ustalilismy plan powrotu. wyglada on mniejwiecej tak: w czwartek rano jedziemy pociagiem do marrakeszu, stamtad mamy ryanaira do dusseldorfu i...tu plan sie konczy.prawdopodobnie w sobote wbijemy sie w niemiecka kolej i przejedziemy caly kraj az do berlina [a moze nawet do szczecina] na wochenende ticket.
niedziela, 8 lutego 2009
powoli do przodu
*ten dzien przywital nas ulewa...* tak mozna okreslic nasz przyjazd do casablanki autokarem.. okolo 10 godzinna podroz z nadiru do casablanki nie nalezala do najprzyjemniejszych zwlaszcza dla Aski glownie przez brak dogodnej pozycji dla ulozenia i unieruchomienia nogi oraz przez stan marokanskich drog - dziury. koleiny. wyrwy w drogach. gdy juz dotarlismy o 4:30 czasu marokanskiego postanowilismy od razu poszukac jakiegos taniego hotelu zeby tam zostac odpoczac i sie ogarnac w miare mozliwosci. niestety wszystko bylo pozamykane wiec udalismy sie do otwartej restauracji chyba jedynej w okolicy. ceny okazaly sie wygorowane wiec spedzilismy tam 5 godzin przy kawie zdziwieni ze nas nie wyrzucili. nastepny punktem byla kafejka internetowa z bardzo przyjaznym i pomocnym nam wlascicielem. dzieki niemu mamy przytulne i wzglednie tanie lokum w centrum miasta z mila obsluga choc na pierwszy rzut oka przypomina jakis zakon! krotko mowiac maly przyjemny hotelik.
nasza sytuacja sie wiec w miare wyprostowala i jest lepiej. zostajemy tu do jutra a co dalej to sie okaze.
nasza sytuacja sie wiec w miare wyprostowala i jest lepiej. zostajemy tu do jutra a co dalej to sie okaze.
sobota, 7 lutego 2009
casa
obecnie jestesmy w casablance. wrazenia po nadorskim incydencie nieco opadly, choc bolace noga nie pozwala o tym zapomniec. po fakcie dowiedzielismy sie, ze mieszkancy nadiru to w znacznej czesci kontrabanda: przybysze z pobliskiej algierii i hiszpanie wyjeci spod prawa. no coz, wszedzie mozna trafic na dobrych i zlych ludzi. taka sama sytuacja moglaby wydarzyc sie rowniez w polsce. pocieszajace jest to, ze po tym mocno nieprzyjemnym incydencie, spotkalismy sie ze znacznym wsparciem i bezinteresowna pomoca ze strony marokanczykow. nadal sadze, ze jest to przyjazny narod, nalezy tylko unikac niebewpiecznych miejsc, gdzie kreca sie bandyci z nozami...
a tak juz w zupelnosci zostawiajac nadir: dzis spotkalismy polskich marynarzy. przyjemnie jest uslyszec rodzima mowe w obcym kraju.
a tak juz w zupelnosci zostawiajac nadir: dzis spotkalismy polskich marynarzy. przyjemnie jest uslyszec rodzima mowe w obcym kraju.
Subskrybuj:
Posty (Atom)
